((((((((( حباب زندگی ))))))))

روزی  که  خبر  بیماری  تو  رو  شنیدم باور  م نشد  روزی  تو  رو  روی   تخت  بیمارستان  دیدم  باور  م  نشد  هنوز  هم  باورم  نشده  که رفتی هنوز  هم  باور  ش  برام  سخته  نمیخوام  هم  باور  کنم  نمیخوام  بدونم  چی  شده میخوام  بدونم  تو  هستی    تو  نفس  میکشی  برای  دستهای  کوچولویی  که  منتظر  توست  برای  اغوش کوچولویی  که  هنوز چند  روز  یاز  عمر ش  نگذشته  بود  چطور  دلت  امد  بری و  تنهاش  بزاری با  غم  از  دست  دادن  تو  چطوری  میشه  کنار  امد چرا؟  چرا؟  این  طوری  شد  چرا  تو.؟

وقتی  خاطرات  گذشته  رو  مرور  میکنم اشک  تو  چشمام  جاری  میشه  انگار  همین  دیروز  بود  که داشتم برای  سلامتیت  پلاکت  میدادم  با  چه  امید  و  ارزویی  که  سلامتی تو  ببیینم کنار  پسر  کو  چولوت  شاد باشی  برای  همیشه.

امدم  مشهد  رفتم  پا  بوس  امام  رضا  اول  برای  سلامتی  تو   دعا  کردم  برای  اینکه بالای   سر  زندگیت  باشی

اما  حیف  شد  حیف

پارچه  سبزی  برات  تبرک  کردم  گفتم میام  به  دستت  میبندم گفتم  میام  .اما  هنوز  خبر  رفتن  تو  مثل  زنگ  تو  گوشمه نمیخوام باور  کنم.الان زیر  خروارها  خاک  اروم  خوابیدی الان دیگه  نیستی  اما  یادت  نامت  روحت با  منه تا ابد .روحت  شاد محمد  جان