((((((((( حباب زندگی ))))))))

 بعضی وقتها  هم  دیگه  دستام  یاری  نمیکنه  دیگه  نوشتن  هم مرحمی  برای  دردهایم  نیست  اصلا  برای  چی  بنویسم  برای  کی اونی  که  باید  بفهمه نمیفهمه این  چه  کاریه مثل  اتشی  میمونم  که با نوشتن  فقط  خاکستر  ازم  بلند میشه ولی  خودم  هنوز  اتش  زیر  خاکسترم به  چشم  خودم  دارم میبینم  که  چطور  دارم  با  تمام  وجود اب  میشم.

زندگی  چه ارزوها  و  چه  خیال  هایی  که  برات  نداشتم .چه قدر  قشنگ  و  زیبا  بود .حرف  زدن  چه  قدر  ساده  بود . بی  ریایی و  یک  رنگی  اره زیبا  بود.

ولی  همه  اش  حرف  بود. فقط  حرف  و  حالا  من و یک  دنیا  تنهایی .منو  یک  دنیا  درد  .درد  از  اینکه بهترین  سالهای عمرم رو  به  پات  گذاشتم. با  تمام  وجود. نمیگم اشتباه  نداشتم اخه  تجربه نداشتم  اما  تو  خوب  من وپختی  اتیشم  زدی.

حالا  تو بسوز حالا  تو  بغض  کن . حالا تو بغض  خودتو  در  گلو  فرو  ببر.  حالا  تو  تحقیر  شو . حالا  ببین  بی  کسی  چقدر  سخته  حالا  حس  کن  تنهایی  رو  و درک  کن  روزگاری  رو  که  برای  خود تو  من ساخته  بودی.

نه  اینکه  خوشحال  باشم . من  عاشقتم  اما  این  بازی  سرنوشته . سرنوشتی  که  نخواستی  برای  خودت  رقم  بزنی  پس زمونه  برات رقم  زد .اره  این  بازی  زمونه  است پس بازی  کن  بازیگر دنیای عشق  سوخته  من.