((((((((( حباب زندگی ))))))))

 یک کلیپ فوق العاده باحال از ترساندن یک اقا پسر است خودتون ببینید نظر بدید چطور بود( برای موبایل)

خداییش من نتونستم جلوی خنده ام رو بگیرم نظر شما چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

Click here to download file

مردم شهر مونتری مکزیک ، شاهد ازدواج سنگین ترین مرد جهان بودند

«مانوئل» ?? ساله که نامش با ??? کیلو وزن در کتاب رکوردهای «گینس» ثبت شده است سوار بر یک کامیونت تزیین شده به کلیسا رفت و در حضور سران شهر «مونتری» و خبرنگاران با نامزد خود «کلودیا سولیس» ازدواج کرد.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، آنان چهار سال پیش با هم آشنا شدند و تصمیم گرفتند پیمان مقدس کنند.مانوئل که به خاطر بیماری ناشی از وزن زیاد ، سالها در خانه روی تخت بود و نمی توانست تکان بخورد ، قند خون و کلسترول طبیعی داشت.

او در مارس ???? صفحه اول روزنامه‌ها را به خود اختصاص داد و تیتر خبری  اکثر کانالهای تلویزیونی ? قاره جهان شد.
پزشکان برای حل مشکل چاقی وی ، پیشنهاد دادند به ایتالیا برود و تحت نظر متخصصان جراحی شود اما بنا به دلایلی این کار صورت نگرفت.

این مرد به تازگی تحت نظر پزشک متخصص و با کمک «کلودیا» رژیم غذایی ویژه را در پیش گرفت و ضمن ورزش ??? کیلو از وزن خود را کم کرد.«مانوئل» هم اکنون عنوان دیگری یعنی بزرگ ترین کاهش دهنده وزن جهان را با خود یدک می کشد.

 
داماد استثنایی به خاطر رژیم سختی که دارد نتوانست از کیک جشن بزرگ زندگی خود بخورد اما برای گرفتن عکس ، ژست عجیبی گرفت.

رژیم غذایی «مانوئل» را لیموی هندی ، سفیده تخم مرغ ، ماهی و مرغ تشکیل می دهد و این مرد می خواهد طی چهار سال آینده ، وزن خود را به ??? کیلو برساند.
سنگین ترین انسان جهان در شرایطی رخت دامادی بر تن کرد که چندی پیش همتای وی در مکزیک بر اثر حمله قلبی جان سپرد.

«خوزه لوییس گارزا» ??? کیلویی یکی از چاق ترین مردان جهان بود که در حومه «مونتری» مکزیک زندگی می کرد.

او ?? مهر ???? دچار حمله قلبی شد و کمک رسانان اورژانس برای بردنش به بیمارستان از آتش نشانی کمک خواستند.

مرد ?? ساله اما در مسیر یکی از بیمارستان های شمال شرقی مکزیک به خواب ایدی رفت و پرونده زندگی اش برای همیشه بسته شد.

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
که در همسایه ی صدها گرسنه،
چند بزمی گرم عیش و نوش می دیدم،
نخستین نعره ی مستانه را خاموش آن دم،
بر لبِ پیمانه می کردم.

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
که می دیدم یکی عریان و لرزان؛
دیگری پوشیده از صد جامه ی رنگین؛
زمین و آسمان را،
واژگون، مستانه می کردم.

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
نه طاعت می پذیرفتم،
نه گوش از بهراستغفارِ این بیدادگرها تیز کرده،
پاره پاره در کفِ زاهد نمایان،
تسبیح را صد دانه می کردم.

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
برای خاطر تنها یکی مجنونِ صحراگردِ بی سامان،
هزاران لیلی ناز آفرین را کو به کو،
آواره و دیوانه می کردم.

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
به گردِ شمع سوزانِ دلِ عشاقِ سرگردان،
سراپای وجودِ بی وفا معشوق را،
پروانه می کردم.

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
به عَرشِ کبریایی، با همه صبرِ خدایی،
تا که می دیدم عزیزِ نابجایی،
ناز بر یک ناروا کرده خواری می فروشد،
گردشِ این چرخ را،
وارونه بی صبرانه می کردم.

عجب صبری خدا دارد!
اگر من جای او بودم؛
که می دیدم مشوّش عارف و عامی،
زبرقِ فتنه ی این علمِ عالم سوزِ مردم کش،
به جز اندیشه عشق و وفا، معدوم هر فکری،
در این دنیای پُر افسانه می کردم.

عجب صبری خدا دارد!
چرا من جای او باشم؛
همین بهتر که او خود جای خود بنشسته و تابِ تماشای تمامِ زشتکاری های این مخلوق را دارد!
وگرنه من به جای او چو بودم،
یک نفس کی عادلانه سازشی،
با جاهل فرزانه می کردم؛
عجب صبری خدا دارد! عجب صبری خدا دارد!

خدایا کفر نمی‌گویم،
پریشانم،
چه می‌خواهی‌تو از جانم؟!
مرا بی ‌آنکه خود خواهم اسیر زندگی ‌کردی.
خداوندا!
اگر روزی ‌ز عرش خود به زیر آیی
لباس فقر پوشی
غرورت را برای ‌تکه نانی
به زیر پای‌نامردان بیاندازی‌
و شب آهسته و خسته
تهی‌دست و زبان بسته
به سوی ‌خانه باز آیی
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر در روز گرما خیز تابستان
تنت بر سایه‌ی ‌دیوار بگشایی
لبت بر کاسه‌ی‌مسی‌قیر اندود بگذاری
و قدری آن طرف‌تر
عمارت‌های ‌مرمرین بینی‌
و اعصابت برای‌ سکه‌ای‌این‌سو و آن‌سو در روان باشد
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر روزی‌بشر گردی‌
ز حال بندگانت با خبر گردی‌
پشیمان می‌شوی‌از قصه خلقت، از این بودن، از این بدعت.
خداوندا تو مسئولی.
خداوندا تو می‌دانی‌که انسان بودن و ماندن
در این دنیا چه دشوار است،
چه رنجی ‌می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است

صبح شده دوباره چشمانم را باز  میکنم دوباره حس ناز دلتنگی  برای چشمانت

حس دوباره اینکه تنهایی ویک عالمه فکر که دوباره بر سرت اوار میشود

صبح شده ودوباره غروب  میشود اما زندگیم با تو همیشه طلوع می کند

میخواهم بگوییم که تنها نیستی چشمان زیبایت را چرا این  سو  و ان سو میچرخانی به دنبال کدامین صدا میگردی عروسکم

من اینجا هستم برای لحظه لحظه نفسهایت برای با تو بودن که  همه حس زندگی  من است  برای  ماندن

دنبال من نگرد مرا در وجودت حس کن عروسکم

حالا که از  تو  دورم مدارا کن حالا که  از  تو دورم صبور باش

با شنیدن صدایت تازه میشوم و دلتنگ لحظه لحظه با توبودن

امان از رسم زمانه امان از بازی  روزگار

چه زودگذشت

ماننند چشم بر هم زدن

و تو قد کشیدی وقد خواهی  کشید وحس خواهی کرد ودوباره تکرار خواهد شد زندگی

نه در حباب

خاطراتم رابه خاطر تو خاطره میکنم

به خاطر تو که برایم دلتنگ میشوی

 دنیای من.  دختر  زیبایم.  حس زندگی  من. به خاطر تو  هم  که  شده زندگی  را  می سازم به خاطر چشمهایت.

بخاطر دلتنگیهایت  به  خاطر بغضی  که  در  خود  فرو میبری .

بخاطر تو نسترنم.

خدای  من  تو که  در  همین  نزدیکی  هستی دستت نوازشت  را  از  من نگیر.

خدای  من.

خدای  نسترنم .نمیخواهم  زنده  بمانم  در  این حباب.

میخواهم از  این حباب  بیرون  بزنم . زندگی  کنم .برای عشق . برای  ماندن کمکم کن.

گذشته  را مرور  میکنم. هزار بار هر روز  هرشب.

گذشته ای  که مرا ساخت. مرا سوزوند. و دردی  که  بر دل  نشاند

وحس زیبای  دلتنگی  برای  تو

برای تو که  همه دنیای منی.

نمی دانم ارزمی مرگ  کنم  برایت  یا  این که  بمانی در  حبابی  که برای خودت  ساختی برای  من  برای نسترن

ارزوی  مرگ  برای  تو  هم  کم  است

همه چیز  بوی  خیانت  میدهد   رنگ  سیاه

چطور  دلت  امد؟

چطور  توانستی  چشم  خود  را  ببنندی ؟به  روی  من  به  روی  نسترن

چه  فکر  میکردم  در  خیال  خود  روزها  وشبهای  تنهایی  و  دوری  من و اشکهایم

چکار  کردی  با  من  با  نسترن؟

از  خودت  میپرسی؟ بیاد  میاری؟ یا  هنوز  هم  رنگ  هوس  بر  چشمانت  نقش  بسته

باورم  نمیشد

هنوز  هم  باورم نمیشه

ولی  حیف  من  که  از  چشمانم بیشتر  از  تو  اعتماد  داشتم

چشمان  من  چرا  خیانت؟

با این  داغ  که  بر  دلم  گذاشتی  چه کنم؟

برای  فرار  راه خوبی  را انتخاب  نکردی .فکر  کردی  ازاد  شدی

ولی  اه  من همیشه  دنبال  توست

موقعی  باورم  شد که خودم با  چشمانم  با  گوشهای  خودم  شنیدم

بمان  در  این  حباب  بمان ارزوی  مرگ  هم  برای  تو  کم  است

و  من  میروم  تنها  با  داغ  دیگری  بر  دل.

هر چی میری  جلوتر  میبینی  سخت  تر  میشه

وشاید  هم مهم وحیاتی

دیگه نمیشه  مثل گذشته تصمیم گیری کرد

محتاط میشی وحساس

برای  یک تصمیم

برای  حباب زندگی حبابی  که با  اشاره ای می ترکد

برایم  سخت  شده

برایم  شده  یک بغض شبانه

برایم  شده گرمی نفسهایم وشر شر اشک

برایم  شده  یک غم دیگر

برای  درد  بی  درمان  این  حباب

چطور به  خودم القا  کنم که  تنها  نیستم

وقتی  که روز  شب  ان  را حس میکنم هر  لحظه  هر  نفس

و  شاید یک تصمیم بتواند این  حباب  را

بیخیال بگذریم

می مانم تنها  با  یک  غم  در  سینه  ام بگذار  فقط  خودم  بدانم که چه  شده وچه  خواهد شد

و خدایی  که  حسش  میکنم و خدایی  که به  من  می گوید بمان

بمان در  این  حباب

حباب  را  نمی توانی  تغییر  بده خودت را  عوض  کن

اگر می خواهی بمانی

و من خیره  میشوم  به  گذشته  به  حال

که چگونه تغییر کنم

منی  که  به  هزار  رنگ  در  امدم در  این  حباب  زندگی

شاید  شب  بیایید من حسش  کنم  با طعم دو  مزه  اشک

و خواب چشمانم را خاموش  کند 

تا  صبح  شود و  اندکی ارام  گیرم در  این  حباب  زندگی

برای چشمهایت مینویسم

برای برق نگاهت که تمام  زندگی من است

برای گرمی نفسهایت برای یک لبخند یا یک اشاره

برای تو که  همه وجود منی

ومن بی تو ودیگر هیچ

دوست دارم  از  پنجره نگاهت  زندگی  کنم

دوست دارم و دوستت دارم هایی که  میاید و  می  رود

وتو قد  میکشی

ومن نگاهت میکنم و به  یاد  میاورم گذشته را

و اینده هم روزی  خواهد  گذشت

و تو قد میکشی

و من یادم نمیرود

ومن به عشق  تو در این حباب  زندگی

زنده می مانم

دیگر دستم به قلم نمی رود دل نوشتن ندارم تا خالی  شوم تا لحظه ای  ارام  شوم. در فکرم  برای  درد  بی  درمانم  چه  بکنم؟

لحظه ها میاید و  میرود  روز  شب  می شود  و  من   ماند ه ام  که  چه   میشود

شاید  به  فکر معجزه  هستم

واقعیت  را  می  بینم

اما چرا  باور  نمی کنم  ؟چرا با ان  نمی  توانم کنار  بیایم؟

نمی دانم

می دانم که دارم  خفه  میشوم از  درد  بی دردی

از این حباب زندگی