سلام

تصميم داشتم ديگه اينجا چيزي ننويسم

چون هروقت مينويسم جوابي نميشنوم من از نوشتنم هدف دارم همه اونهايي كه يه جورايي سرنوشتهاي مشابه دارند دوست دارند با هم صحبت كنن تا بدونن كجاي كار هستند و دارن چيكار ميكنن و ميرن جلو. منم تا چند وقت پيش به تنهايي ميگفتم خوشبختي هزاري هم كه فكر اولاد و بچه باشيم يهجا ميفهميم كه داريم اشتباه ميكنيم چون اگه ما شاد و سر زنده باشيم ميتونيم خودمونو براي اونها كه سالها به ما احتياج دارن و جز ما كسي رو ندارن سالم و شاد نگهداريم.

دختر من الان 13سالش شده و ميره كلاس دوم راهنمايي دختري چشم ابرو مشگي و زيبا كه دله هر پدر و مادري رو ميبره درست مثل دختر تو ميدوني اون منو تو چه تنگنايي قرارداده ميگه بايد تا آخر سال ازدواج كني.

اون با زبون بي زبوني از من يه كانون گرم ميخواد كه همه با هم ودر كنار هم راحت باشن اما حيف كه اون هنوز اجتماع كثيف رو نميشناسه با مردمي بيگانه

خلاصه فقط خواستم بگم كه يه مدت ميتوني به تنهايي بگي خوشبختي اما بعدا ميبيني هيچ فايده اي برات نداشته و داشتي اشتباه ميكردي.

وواقعا هرچي جلوتر ميري سخت تر ميشه

خدا به همه ما كمك كنه

پايدار باشي