سلام آقاي حباب زندگي
شما با اين نوشته هات داري منو ميترسوني
چرا هر وقت به وبلاگت سر ميزنم اعصابم ميريزه بهم و عرق سردي تنمو ميگيره و نفسم بند مياد
خيلي سخته تحمل اين حرفها و ميترسم
چون تکرار گذشته منه
منتها با کمي تغيير
نميدونم بودن يا نبودن مهمه يا نه
اما مهم اينه که ما داريم آب ميشيم و فکرمون حجم اين بلا ها رو نداره
کمتر بهت سر ميزنم
تازگيها بهونه گير تر شدم الان هم سر درد گرفتم
من ظرفيتم خيلي کم شده
کاش وقت رفتن بشه