نمي دانم چرا هر لحظه که يادتو مي افتم

هزاران اشک غم برگونه هايم مي سپارد جان

به آتش مي کشد قلبم همه بود و نبودم را

وجان مي گيرد آن تصوير زيبايت بروي صفحه قلبم

نمي خواهم نمي خواهم چه جاي زيستن دارد

چه جاي عشق ورزيدن

من اين دنيا بدون و نمي خواهم نمي خواهم

جهان بس بزرگ و سبز

جهان بي تو براي من کويري خشک مي ماند

چه بيتابم چه بيتابم

نمي دانم چرا بازم نگاهم خيره بر عکس تو مي ماند

چرابازم هوايتکرده اين جانم

نمي خواهم شبي بي يادتو درخواب غم افتم

که بي يادت هزاران بار لعنت بر خودم گفتم

و من آن يادگارت را همي مي بويم و ياد تو مي افتم

تمام خاطرات رابه جانم وصل مي دارم

و با مرگم همه آن خاطراتت را به دست خاک بسپارم

به سوي تو همي آيم

چرا تقدير گرماي وجودت را زدستم برد

مرا بيراه کرد و مرد

وفا آموختم از تو

و من قفلي گران بر قلب خود بستم

که تا هستم نباشد جاي کس در قلب و در دستم